Rozdział 3 „Komplikacje”

Rozdział 3 „Komplikacje” 

Siemka ludzie. Nie było mnie tu… no, długo. Ale powrót miał być za 3 lata „3…2…1…”, czyli jestem na czas! Ciekawe czy ktokolwiek jeszcze tu wpadnie na nową notkę. No cóż, liczę na przynajmniej jedną taką osobą, co by smutnym nie być. W związku z tym, że miałem tą malutką przerwę musiałem trochę przypomnieć sobie historię więc może ona być momentami lekko zmieniona niż ta, która miała być tutaj wstawiona oryginalnie. Ale Wy nie wiecie jaka miała być oryginalnie, dlatego nie martwię się o to BUHAHAHA. Notka krótka, bo to dopiero trailer następnego rozdziału, który ostatecznie wprowadzi Was w główny wątek. Nie przedłużając, zapraszam na notkę:
 

-Co powiedziałeś?! – wykrzyczał w stronę Kakashiego Jiraiya.

-Naruto zmarł siedem lat temu w czasie ataku Kyuubiego na wioskę. Wszystko w porządku, mistrzu? – zapytał shinobi, widząc zmieniający się wyraz twarzy Sannina.

-Jak to zmarł? Przecież… Trzeci… „No tak, Trzeci! Wiedziałem, że coś tutaj nie gra ale nie spodziewałem się, że to aż tak skomplikowane. Jednak nie wierzę, żeby Naruto nie żył. Co działo się

w tej wiosce podczas mojej nieobecności? Muszę go odnaleźć. Szybko.”

-Jiraiya-sensei?

-No tak, nie ważne… To ta wioska, uderzyły we mnie wspomnienia. Muszę odpocząć i odnaleźć myśli. Do zobaczenia, Kakashi.

-Sayonara, mistrzu.

„Co tu jest grane?” – zdążył pomyśleć szarowłosy zanim Sannin rozpłynął się w powietrzu.

***

Tymczasem u Naruto…

Od ostatniego postoju siedmiolatka minęło parę godzin, w ciągu których chłopak nieustannie biegł oddalając się coraz bardziej od swojej wioski. Jego umysł był kompletnie wolny od myśli. Miał przeczucie, że to co martwiło go poprzedniej nocy ma się urzeczywistnić za parę chwil. Zeskoczył na ziemię i zatrzymał się przy jednym z drzew nasłuchując otoczenia.

Nagle dźwięk kunaia przeszywającego powietrze dotarł do jego uszu. Sterowany instynktem przechylił głowę w  lewą stronę, co spowodowało, ze broń przeleciała obok niej.

-„Znaleźli mnie” – tyko tyle zdążył pomyśleć chłopak zanim poczuł kopnięcie w bok.

***

                

W gabinecie Hokage panował istny chaos. Sarutobi rozrzucał wszędzie dokumenty i niszczył wszystko co stawało na jego drodze.

-P-proszę się u-uspokoić, Hoka-age-sama.

Słowa wypowiedziane przez jednego z jego podwładnych tylko zwiększyły gniew przywódcy wioski.

-Uspokoić?! Ty każesz mi się uspokoić?! Co mają znaczyć przekazane mi przez ciebie informacje. Powtórzę: Gdzie jest Jiraiya?!

-Ależ H-hokage-sama, Jiraiya-sama jest  zbyt silny, nie dałem rady go pokonać. Momentalnie wykrył moją obecność i zaatakował, nie miałem szans na obronę. Gdyby tylko…

-Gdyby co?! Jesteś elitą ANBU naszej wioski , organizacji specjalizującej się w cichym zabijaniu, a nie potrafisz nawet ukryć dobrze swojej obecności?!

-J-ja… Sumimasen, Hokage-sama.

-Nic mi po twoich przeprosinach, musimy działać szybko. – odparł, uspokojony już trochę Trzeci.

-Czy wiesz gdzie udał się Jiraiya po tym, gdy cię unieszkodliwił?

-Jiraiya-sama wyglądał na bardzo zdenerwowanego… Myślę, że kogoś szukał, bo zachowywał się bardzo nerwowo, tak jakby był w wielkim szoku.

„Naruto!”

-Natychmiast wysłać za nim pościg. Weź dziesięciu najlepszych ninja z elity ANBU. Od dzisiaj Jiraiya nie jest już shinobi tej wioski. Macie go znaleźć i sprowadzić. Żywego lub martwego. – wypowiadając te słowa cień przeszedł po twarzy Sarutobiego, powodując zimny pot na plecach drugiej osoby w gabinecie.

-H-hai, Hokage-sama.

KONIEC CZĘŚCI TRZECIEJ